Biz Alevilerin On İki İmam anlayışı, algılaması Sünni ve Şii bakış açılarından farklıdır. Dolayısıyla hiç kimse başkalarının On İki İmam anlayışından, inancından yola çıkarak bizlerin algılaması ve inancını değerlendirmesin, kıyaslamasın. Bizler için Ehlibeyt ve On İki İmamlar bir bütündür. On İki İmamlar biz Aleviler için inanç ve itikat anlamında velayet makamının temsilcileri, her tür kirden
Biz Alevilerin On İki İmam anlayışı, algılaması Sünni ve Şii bakış açılarından farklıdır. Dolayısıyla hiç kimse başkalarının On İki İmam anlayışından, inancından yola çıkarak bizlerin algılaması ve inancını değerlendirmesin, kıyaslamasın.
Bizler için Ehlibeyt ve On İki İmamlar bir bütündür.
On İki İmamlar biz Aleviler için inanç ve itikat anlamında velayet makamının temsilcileri, her tür kirden arınmış olarak masumluğu kanıtlanmış olanlardır.
Cemlerimizde okuduğumuz dualarımızda On İki İmamlara sevgi, bağlılık yer alır. On İki İmamların vecizelerine yer verilir, onlara yönelik bilincin, duyarlılığın daim olması sağlanır.
Bütün dualarda Ehlibeyt ile beraber On İki İmamların isimleri zikredilir ve onların özellikleri, inanca dair, topluma dair, yaşama dair sözleri ve düşünceleri dile getirilir.
On İki İmamlara (ve Ehlibeyte) klasik Sünni bakış açısı ilk etapta olumlu olurken, hemen ardından Muaviye ve diğer Ehlibeyt, On İki İmamlar karşıtı kişilere övgüler beraberinde gelir.
Bu da elbette kabul edilemez bir durumdur. Yine Şii bakış açısı ve inancı anlamlı ve değerlidir. Ancak Şiilerde Alevileri Ehlibeyti ve On İki İmamları tam olarak anlamadıkları, yaşamadıkları (!) iddiasındalar. Bu da elbette kabul edilemez bir durumdur.
Biz Alevilerin inancı ve algısı başkalarına benzemiyor diye ve tıpa tip onların inanç anlayışıyla aynı değil diye, bizlerin On İki İmamı anlamadığımız ve hatta dışladığımız sonucu çıkarılmasın. Bizlerin, bize has bir Ehlibeyt ve On İki İmamlar anlayışı var. Bu inanç ve anlayışı tekrar özetlemek gerekirse şunları söyleyebiliriz:
Ehlibeyt bizler için Hakkın nurunun bu aleme yansımasıdır.
On İki İmamları sevmek, onlara bağlı olmak, onların çizmiş oldukları yoldan gitmek bizler için inanç esasıdır.
Pir Sultan Abdal’ın (bu eser Kul Himmet’e de mal edilmektedir) aşağıdaki şu dizeleri bu gerçekliği ortaya koyuyor:
Seher vakti Şah kervanı gidiyor
Onun katarından ayırma bizi
Kanberi önünde katar ediyor
Onun katarından ayırma bizi
Muhammet Ali’dir cihan evveli
Bir Arap geliyor eli develi
Rum’u irşat etti Bektaş-ı Veli
Onun katarından ayırma bizi
Gül kokusu Muhammet’in teridir
Ah ettikçe karlı dağlar eritir
Hatice, Fatma Hakk’ın yaridir
Onun katarından ayırma bizi
Cebrail hem kanadını açınca
Rahmet suyun yer yüzüne saçınca
Hasani Hüseyin curasından içince
Onun katarından ayırma bizi
İmam Zeynel bekler zindan içini
Umarım bağışlar mücrim suçunu
Bakır, Cafer yükletince göçünü
Onun katarından ayırma bizi
Kazım Musa, Rıza Hakk’ın nurudur
Taki, Naki, Askeri, Mehdi sırrıdır
Selman’ın yerinde deste gülüdür
Onun katarından ayırma bizi
Pir Sultan Abdalım Mehdi nic’oldu
On İki İmamların tahtı nic’oldu
Pirin eşiğine giden hacı oldu
Onun katarından ayırma bizi
