Tarih bu anneleri de yazmalı

Ama ben bir vukuat çıkartıp, birkaç soruyla böylesi anlamlı bir günde kendilerinden hiç söz edilmeyen anneleri de size hatırlatacağım. Sorularım hem anneler hem de babalar için geliyor.

Siz hiç,

Çocuğu için eski kocasından aldığı iştirak nafakası ile yeni sevgilisinin borcunu fedakârca ödeyen;

Kafası esince çocuğunu pataklayıp, sonra da “aile içi fiziki ve psikolojik şiddetten’ dert yanan;

Evdeki bebeği bakıcısı tarafından hastaneye kaldırılırken, verdiği seminerde kadınlara “annelik ve kariyer” konularında nutuk çeken;

Kılık, kıyafet ve makyajı moda ikonlarını kıskandıracak kadar muhteşem iken, çocuklarının yaşadığı ev deprem geçirmiş gibi görünen;

Evde bebeği yolunu gözlerken, gece geç saatlerde bir grup kadına hâlâ “efendimizin hadisleri, hocamızın ölçüleri” ışığında “eşlerin ve çocukların üzerimizdeki hakları” konulu sohbet yapan;

Eşi ve çocukları karşısında dik kafalı bir feminist iken, bağlı olduğu tarikat/cemaat mensubu adamların huzurunda munis, itaatkâr bir bacıya/ablaya dönüşen;

Kendi kızını sokağa bile çıkartmazken, erkek evladının başka kızların namusunu tarumar etmesi karşısında gururlanan;

Hedef gösterilen şahsı öldürmediği sürece oğluna sütünü helal etmeyen;

Bizzat kendi oğlunu veya kızını “vatan haini olduğu için” gammazlayan;

Kız evladına baba mirasından “zırnık bile vermemek” için oğullarının tarafında var gücüyle mücadele eden;

Anneler gördünüz mü?

Yanıtınız hayırsa, bilin ki siz “cennetin ayakları altında olduğu” annelerin arasındasınız.