Vazgeçmemeliyiz

Vazgeçmemeliyiz; güne umutla uyanıp güzellikleri sığdırma ve yaşatma/yaşama isteğinden.

Vazgeçmemeliyiz; aşk ve sevgi dolu bir yaşamın mücadelesinden, umudundan, coşkusu ve doğruluğundan.

Vazgeçmemeliyiz; kendi bireysel hayatlarımız kadar tümün mutluluğu ve huzuru içinde çabalamaktan, çalışmaktan, fedakarlık etmekten ve gayrette bulunmaktan.

Vazgeçmemeliyiz; hayallerimizden, sabırlı olmaktan, Hakk’a
inanmaktan, kamil insanların izinden ve kılavuzluğundan gitmekten.

Vazgeçmemeliyiz; her ne pahasına olursa olsun ahlaklı ve mert olarak yaşamaktan, hak yememekten, haksızlık yapmamaktan, af edici ve merhametli olmaktan.

Diğer yandan böylesi erdem ve doğrulardan vazgeçmemek gerekirken vazgeçmemiz gerekenlerde vardır.

Misal hiç tereddüt etmeden bizi geri bırakan, hayallerimizden uzaklaştıran, içimize nefret ve öfke yerleştiren ne ve kim varsa anında vazgeçmeli ve uzaklaşmalıyız.

Bedenimize zarar veren, ruhumuzu karanlıklara sevk eden ne varsa vazgeçmeliyiz.

Duygu ve düşünce dünyamızdan uzak ve anlayışız kimselerden, ortamlardan uzaklaşmak ve vazgeçmek acı ve zorda olsa doğru olandır.

Maddeperest, çıkarcı, mertlik ve hakkaniyetten uzak kim varsa vazgeçmeliyiz onlardan.

Bize bile zarar veren bencillikten, hırs ve öfkeden, nefret ve kıskançlıktan, kibir ve ihtirastan vazgeçmeliyiz.

Disiplinimizi bozan, kararlarımızı uygulamada bize engel ve sıkıntı çıkartan kim varsa uzak durmalı, beri gelmeli ve vazgeçmeliyiz.