Toplumlar yüzlerce, binlerce yıllık tarihlerini bilmiyorlarsa yok olmaya mahkumdurlar. Biz Aleviler bırakalım yüzlerce yıl öncesindeki tarihimizi daha 20-30 yıl önce yaşanmış olanları bile tam anlamıyla bilmiyoruz ve birileride ısrarla bizlerin bilmemesi için elinden geleni yapıyor. 78 yılında Maraş’ta gerçekleşen katliamın yaralarından daha kan akıyor. Bir gecede yüzlerce Alevi inançlı kişinin korkunç işkencelerle katledilmesi sırasında haykırılan
Toplumlar yüzlerce, binlerce yıllık tarihlerini bilmiyorlarsa yok olmaya mahkumdurlar. Biz Aleviler bırakalım yüzlerce yıl öncesindeki tarihimizi daha 20-30 yıl önce yaşanmış olanları bile tam anlamıyla bilmiyoruz ve birileride ısrarla bizlerin bilmemesi için elinden geleni yapıyor.
78 yılında Maraş’ta gerçekleşen katliamın yaralarından daha kan akıyor.
Bir gecede yüzlerce Alevi inançlı kişinin korkunç işkencelerle katledilmesi sırasında haykırılan feryatlar, çığlıklar hala kulaklarda çınlıyor.
Unutmak mümkün mü bütün o işkenceler altında verilen canları?
Bir gecede her şeyini bırakıp can havliyle yüzlerce yıldır yaşadığı toprakları terk etmek, unutulacak kadar kolay mı?
Unutmak kolay değil ve unutmamak gerekiyor.
Kolay olsa dahi yine unutmamak gerekiyor.
Unutmak yeni katliamlara, yeni sürgünlere yol vermek demektir.
Unutmak demek kendi inanç gerçekliğinin her an katliamla karşıya olduğunu unutmak demektir.
Unutmak demek eşitliğin ve kardeşliğin tesis edilmemesi demektir.
Maraş katliamı bir insanlık suçudur.
Bu suçu işleyenler ne yazık ki gereken cezaları almadıkları gibi her hangi bir özeleştiri de vermediler.
Yaptıkları, katliamı yok saymak, inkar etmek, dışarıdan birilerinin parmağını aramak, içi boş kardeşlik nutukları atmaktır.
Unutmak, yok saymak, inkar etmek, hiç bu olaylar yaşanmamış, yüzlerce insan öldürülmemiş, binlercesi dünyanın dört bir yanına sürgüne gönderilmemiş gibi davranmak ve sonra çıkıp kardeşlik nutukları atmak inandırıcı olmadığı gibi insanca ve ahlaki bir tutumda değildir.
Ancak ne yazık ki katliamı gerçekleştirenler, onlarla aynı zihniyeti taşıyanlar, Maraş’ı Alevilerden arındıranlar bu katliamı yok sayıyorlar ve bizlerden de unutmamızı istiyorlar.
Nasıl unutabiliriz ki?
Katliamdan sonra dünyanın dört bir tarafına sürgüne gönderilen, bilmedikleri dillerin konuşulduğu coğrafyalarda, hazır olmadıkları yaşam koşullarına mahkum olan, yitirmiş oldukları canlar bir yana olmadık çaresizliklere mahkum olanlar olarak nasıl unutabiliriz ki?
Unutmak istesek bile unutabilir miyiz?
