Sevgililer Günü'nün 14 Şubat olması ve nasıl oluştuğu hakkında Avrupa'da değişik söylemler var.
3. yüzyıl Roma’sın da yaşamış olan Aziz Valentinüs adında bir Rahip, Hristiyanlığın yasak olduğu ve Roma Kralı Claudius Gotthicus tarafından cezalandırıldığı bir zamanda Hristiyan ritüelleri ile çiftleri evlendirmesi ve bu sebeple de daha sonra başının kesilerek öldürülmesinin anma günü olarak başladığı söylenir.
Bir başka rivayette ise İtalya’nın Terni şehrinde yaşayan Piskopos Valentin, çiftleri evlendirip bahçesinden onlara çiçekler armağan etmiştir.
Fakat her iki Valentin’in gerçekten yaşadığına ve Roma kralı tarafından öldürüldüğüne dair hiç bir yerde somut bilgi ve belge yok.
Bu sebeple yüzyıllarca Vatikan’da Saint (Aziz) Valentin’in ölüm yılı olarak kutlanan 14 Şubat anmaları, Roma takviminden 1969 yılında kaldırılmıştır.
İşin gerçeği ise, Sevgililer Günü’nün Anasoylu Pagan dönemlerden günümüze ulaştığıdır.
Tanrıça Juno (çiftlerin, aşkın, doğumun, ailenin tanrıçası) ve çobanların tanrısı Lupercus her yıl Şubat ortalarında bir çeşit “Aşk Piyangosu” etkinliği düzenleyerek genç erkek ve kadınları belirli bir zaman için evlendirmeleri olarak ortaya çıkıyor.
Aşk Tanrısı “Amor” çiftlerin koruyucusu oluyor.
Tanrıça Juno’ya 14 Şubat’ta çiçekler sunak olarak hediye edilirmiş.
14 Şubat’ın tarih olarak (Şubat ortası) seçilmesi de bir tesadüf değil.
Kuşların çiftleşme zamanının başladığı, tarih paganist dönemlerde baharın gelmesi, toprağın uyanması, hayvanların ve bitkilerin yeniden doğması, yaşamın devamlılığı sevinçle karşılanır, kutlanır, kutsanırmış..
Ortaçağ’da özellikle İngiltere ve Kuzey Fransa’da “Lupercus Bayramı” diye bilinen Sevgililer Günü, yeniden rönosans yaşayarak kutlanmaya başlar.
Hristiyanlığın yaygınlaşması ile her kutlanan pagan bayramları, etkinlikleri gibi kiliseye ve Hristiyanlığa uyarlanarak devam etmiş.
Yalnız bu Aşk piyangosu fikri fena değil mi?
Sevgiyle, Aşk ile…
