Hediye

Gurbetten dönenler, ziyarete gidenler eli boş dönmezler, hediyelerle gelirler.

Tatil ve ziyaretler nedeniyle hediye verme ve alma konusu hepimizin gündemine az ya da çok yerleşti. Avrupa’da bütün hayat hediye alma ve verme üzerine odaklı.

Büyükler küçüklere, küçükler büyüklere, herkes sevdiklerine bir şeyler verebilmenin telaşında. Hediye almadığı veya hediye vermediği hafta geçmiyor.

Avrupa’da yılbaşı ve özel günlerdeki hediyeleşme endüstrisinin çapı milyarları geçiyor. Ayrı bir sektör.

Bizlere gelince, hediyeleşmeyi hayatımızın en önemli konusu olarak algılamasak da karınca kaderince hediye veriyoruz. Özellikle bayramlarda, doğum günlerinde ve özel günlerde bir de gurbetten, yolculuktan dönenler birbirlerine imkanlarına göre bir şeyler hediye ediyorlar. Böylelikle Peygamber’imizin (sav) bir sünneti yaşatılmış oluyor.

Hz. Peygamber (sav) gidilen bölgeden vatana dönerken eli boş gelinmemesi konusunda, Ramuzu’l Ehadis’te geçen bir Hadis-işerifte: “Seferden dönerken, çoluk çocuğunuza yararlı bir taş da olsa, hediye getiriniz.” buyurdu.

Hediye verirken bunu da düşünelim.

Verilen hediyenin maddi değeri önemli değil. Önemli olan cömert ve sevecen duygularla hediye veriyor olmamız. Ne verdiğimiz değil, nasıl verdiğimiz ve niçin verdiğimiz önemli olan!

Hediyeleşme; elimizdeki bir şeyi sevdiğimiz bir kişiye, hiçbir karşılık beklemeden, sadece onun gönlünü hoş etmek, onu sevindirmek ve sevdiğimizi ifade etmek için vermektir.

Hediyeleşmenin psikolojisi nedir?
Niçin hediye veriyoruz, neden bize verilen bir hediyeyi kabul ederken zorlanıyoruz, hediyenin ne kadarı çoktur?

Psikologlara göre; “Hediye vermek esasen almak demektir. Bu en azından karşındakini mutlu görünce mutlu olmaktır” diyorlar.

Hediyeyi alan kişi, karşıdakine teşekkür ettiğinde onu mutlu etmiş olur. Hem biz mutlu oluruz. Hem de hediyeyi veren kişi bizi mutlu ettiği için mutlu olur.

Niyetleri bilemeyiz. Allah için vermeye çalışırız. Çünkü iki şekilde mutlu oluruz. Bir, alarak; Bir de vererek mutlu oluruz. Başkasını mutlu etmek birincisinden daha değerlidir.
Hediye, kelimelerle ifade edemeyeceğimiz duyguların tercümesidir.

Hediye, sevdiklerimize ve değer verdiklerimize, bir şeyler anlatabilmenin en mükemmel yollarından birisidir.

Hediyeleşmek insanlar arasındaki sevgi bağını kuvvetlendirir. Bir insana sevdiğimizi göstermenin en güzel yöntemi, ona hediye vermektir.

En güzel sevgi dili olan hediye vermenin anlamı, ”Seni seviyorum, seni önemsiyorum, sen benim için değerlisin.” demektir. En güzel tarafı ise beklentisiz ve çıkarsız olmasıdır.

Hediyeleşmede dini ölçüler

• Hediyeleşme sünnettir. Tüm alimler ittifak etmişler ve hediyeleşmişlerdir.
• Hediyeleşirken riyaya girmemek. “Hediye verdi„ veya “vermedi„ demesinler diye vermemek.
• Kendimizi bütçemizin yetmediği lüks şeyler almaya zorlamamak.
• İslam’da hediye, sadece maddi değeri olan şeyleri vermek değildir. Ekonomik açıdan değersiz şeyler de hediye kapsamındadır. Tebessüm, selamlaşmak da sadakadır, hediyedir.
• Kalıcı, kullanışlı şeyler hediye etmek daha güzeldir.
• Hediyeyi Allah rızası için vermek gerekir. Herhangi bir işimiz düştüğünde veya ileride işim düşebilir beklentisiyle vermemek gerekir. Bu şekilde hediye adı altında çıkar gözetilerek verilen şeyler rüşvettir, haramdır.
• Hediyeden dönülmez. Hadiste hediyeden dönen, kustuğunu geri yiyene benzetilmiştir.
• Din farklılığı hediye alıp vermeye engel olmaz. Peygamberimiz, Müslüman olmayanlardan hediye almış ve karşılık vermiştir.

Hediyeleşmek hakkında bazı pırlanta tavsiyeler

• “Hediyeleşin, çünkü hediye sevgiyi artırır, kalpteki kötü hisleri giderir.”
• “Hediye verene, siz de hediye verin! Eğer verecek bir şey bulamazsanız, onun için dua edin ki, hediye        karşılıksız kalmasın!”
• “Yöneticinin hediye alması haramdır.”
• “Ümeraya hediyeler hırsızlıktır.”
• “Hediyeleşin, zira hediye, kalpteki kuşkuları giderir. Komşu kadın, komşusu kadından gelen (hediyeyi) hakir görmesin, bir koyun paçası parçası olsa bile.”
• Hediye ile sevgi ve dostluk alışverişi başlıyor demektir. Bunu hızlandırmaya bakalım.
• Hediye ile hidayetin aynı kökten geldiğini unutmayalım.