BERLİN – Çocuklar jest, mimik ve ses tonuna karşı çok hassastırlar. Psikoterapist Karin Kutz, “Anne baba tartışırken çocukların bundan etkilenmediği kesinlikle doğru değil.” diyor. Anne babalar bilhassa okul çağına kadar çocukların yanında tartışmamaya dikkat etmelidirler. Küçük çocuklar tartışmanın içeriğini genellikle anlayamaz. Onların gördüğü sadece tartışan anne babaların kızgın yüzleridir ve bir de yüksek ses tonu.
BERLİN – Çocuklar jest, mimik ve ses tonuna karşı çok hassastırlar. Psikoterapist Karin Kutz, “Anne baba tartışırken çocukların bundan etkilenmediği kesinlikle doğru değil.” diyor.
Anne babalar bilhassa okul çağına kadar çocukların yanında tartışmamaya dikkat etmelidirler. Küçük çocuklar tartışmanın içeriğini genellikle anlayamaz. Onların gördüğü sadece tartışan anne babaların kızgın yüzleridir ve bir de yüksek ses tonu. Bu, çocuklar için fazlasıyla ürkütücüdür.
Bu durum anne babaların tartışmaması gerektiği anlamına gelmez. Ebeveyn, konuyu çocuğun yanlarında olmadığı bir başka zamanda tartışmak üzere ertelemelidir.
Aile arabulucusu Detlef Jahn, “Tartışma iki türlüdür: Yapıcı ve yıkıcı tartışma. Yapıcı tartışmada iki taraf bir konu üzerinde tartışır ve birlikte bir çözüm ararlar. Yıkıcı tartışmada iki taraf da karşısındakini bastırmaya çalışır. Kaba söze ve hakarete varan tartışmalar iki tarafın da kaybettiği tartışmalardır.” şeklinde konuşuyor.
ÇOCUKLAR TARTIŞMA KÜLTÜRÜNÜ ÖĞRENMELİ
Çocuklar yapıcı tartışmaları izleyerek kendilerine uymayan durumlarla nasıl baş edebileceklerini öğrenebilirler. Örneğin dakiklik. Arkadaşı geç kaldığında ona kızgınlığını anlatabilir. Aslında tartışma kültürü doğuştan gelen bir bilgi değildir. Dolayısıyla çocuk düşüncesini ifade etmeyi aile gibi güvenli bir ortamda öğrenmelidir.
Aile danışmanı Felicitas Richter ise, “Çocuklar ayrıca farklı fikirlerin de olabileceğini öğrenmeli. Çocuklar örneklerle en iyi öğrenirler. Kendi düşüncesini nasıl tartışacağını öğrenmesi çocuk için iyidir.” diyor.
Bir başka husus da çocuğun tartışma içindeki rolü. ‘Çocuk, anne babanın tartışmasından dolayı kendini suçlu hissetmemeli ve anlaşmazlığın içinde yer almamalı.’ şeklinde konuşan aile danışmanı Richter, “Anne babalar çocuğa tartışmanın onunla alakalı olmadığını, evdeki bir düzensizliği tartıştıklarını izah etmeli.”
ÇOCUKLAR ASLA KAVGAYA DAHİL OLMAMALI
Anne ya da babanın çocuğu tartışmada kendi tarafına çekmeye çalışması çocuğu bir sadakat çatışmasına götüreceği için tehlikelidir. Ayrıca kız ya da erkek çocuğu baskı unsuru olarak kullanılmamalıdır: “Bak işte, hiç evde olmadığın için çocuk bu halde.” gibi. Bu davranış çocuğun ruhsal gelişimi için yıkımdır.
Jahn’a göre çocuklar tartışmada asla avukat ya da destekçi olarak da kullanılmamalıdır. Bu, çocukların taşıyamayacağı bir sorumluluktur. Anne babalar sorunlarını kendi aralarında çözemediklerini fark ettiklerinde çift danışmanı veya arabulucudan yardım alabilirler.
Berliner Zeitung’da yer alan haberi Panorama-news okuyucuları için Naile Nedret derledi.
