Öfkesine hakim olamayan ebeveynler öfkeli bireyler yetiştirir

Agresif kişiler sorunlarını öfke ile çözmeye çalışır. Bunun çözüm olmadığını görmeleri, onlara öfkelerini kontrol altına alma imkanı sağlar. Ama, nasıl kontrol altına alacaklarını bilmemeleri de üzerinde durulması gereken ayrı bir noktadır.

İnsanlar, birbirlerinden birçok yönleriyle farklılıklar gösterirler. Öyle olaylar vardır ki, bazıları için öfkelenip, sinirlenebilecek durumlar meydana gelirken, bazıları içinde gülüp geçilecek ve önemsenmeyecektir. Kesin olan bir şey var ki öfke, öfkesini kontrol edemeyen kişilere, az veya çok zarar vermektedir.

Genellikle agresif kişiler, kendilerinden zayıf olanlara karşı daha kolay öfkelenir. Örneğin, baba anneye, anne çocuğa, çocuk kardeşine, kardeş evdeki kediye veya eşyaya öfkesini zincirleme bir şekilde devam ettirir.

Öfkeli aileler agresif bireyler yetiştirirler. Çocuklar nerede, ne zaman, nasıl tepkiler vereceklerini öncelikle ailelerinden öğrenirler. Şayet, anne veya baba ikiside sinirliyse, öfkelerini kontrol edemeyip birbirilerine sık sık kızıyorlarsa, o ailede yetişen çocuk da öfkeyi öğrenecektir. Ve ileride muhtemelen agresif olacak ve öfkesini kontrol edemeyen birey olacaktır.

Ailelerinden aldıkları öfke kalıplarını düzenleyememeleri, kuracakları veya kurdukları ailede öfkenin huzur ve mutluluğu kaçırıcı bir neden olduğunu fark etmeleri, öfke kontrolü adına yapacakları önemli bir adımdır

 Öfkeden kurtulmak için,

• Bir daha öfkelenmeyeceğinize dair kendinize söz verin ve bu verdiğiniz sözü herkesle paylaşın.
• Destek görebileceğinize inandığınız insanlardan yardım Şayet etrafınızda böyle bir kişi yoksa bir uzmandan destek alın.
• Başkasına bağlı olmayın, şartlı pazarlıkları bırakın. Örneğin, sen iyi olursan ben de iyi olurum. Sen öyle yapmazsan ben de öfkelenmem, vs…
• Öfke duyduğunuz veya duymaya başladınız anlarda sizi mutlu edecek olayları veya insanları düşünmeye çalışın.
• Öfkelendiğiniz her anda öfkenizi otuz saniye ertelemeyi deneyin. Çünkü beyinde limbik bölümü duygulardan sorumlu bölümdür. Beyin ise neokorteks düşüncenin merkezidir. Limbik bölümden neokorteks bölüme duygular sürekli bir aktarım halindedir. Bu aktarım esnasında duygular 80 bin kez hızla geçerken en az 10 saniyeye ihtiyaçları vardır. Ani öfke patlamalarında düşünmeden vereceğiniz ani tepkileri limbik bölüm tayin eder. Amaç daha makul tepkiler verebilmektir. Bu nedenle neokorteks bölümü kullanılarak kontrollü ve bilinçli tepkiler verilebilir. Uyarının gelmesiyle tepkinin verileceği an arasında en az 10 veya 20 saniyelik bir zamana ihtiyaç vardır.
• Öfkelendiğiniz ortamdan uzaklaşıp, olayı daha sakin zamanda ele alın.
• Temiz hava almaya çıkın ve ayrıca sizi rahtlatacak süt ve bitkisel çaylar için.
• Herne olursa olsun inancınızı yitirmeyin ve başarısızlıklarınızı unutup her defasında daha istekli başlayın.

Öfkeliyken daha çok çocuğunuz zarar görecektir. Sizden en çok o an korkacak ve belki sizin öfkenizden dolayı kabuslar görecektir. Çocuğunuz sizin agresif ve öfkeli halinizden ötürü erkek veya kadınlardan uzak duracak, evliliğe bile adım atmaktan vazgeçecektir.

Tüm bu anlatılanlardan sonra vereceğim bu örnek olayı çok daha açık bir şekilde gözler önüne serecektir.

Zeynep ve Akın 7 ve 14 yaşlarında iki kardeş. Babası işten sonra sık sık agresif olur ve öfkesini Zeynep ve Akın’dan çıkartır. Zaman geçtikçe Akın’da,  Zeynep`e  agresif davranmaya başlar. Zeynep evlilik çağına gelince tedirgin olur ve korkar. Erkeklere karşı soğuk davranır. Katiyyen evlenmeyi istemez. Yıllar sonra bir beyefendiyle evlenir. Hemen hemen her evlilikte olduğu gibi Zeynep‘in evliliğinde de tartışmalar olur. Eşi bir an çok öfkelenir ve Zeynep`e karşı sesini yükseltir. İşte o an Zeynep eşinden soğumaya başlar. Eşi kendini affettirmekte zorlanır. Burada sorulması gereken asıl soru şu: Tüm bunlara neden olan asıl şey nedir?

Zeynep hem abisinden, hemde babasından öfkeli davranışlara maruz kaldığı için, erkeklere karşı içinde soğuk duygular oluşur ve onları düşman olarak kabul eder. Evliliğinde de eşinden gördüğü o davranıştan sonra göz önüne babası ve abisini getirir.

Babasına ve abisine olan tepkisini böylelikle eşine de göstermiş olur ve Zeynep’te zamanla şu algı oluşuyor; erkekler hep böyle, hepsi aynı, hiç iltifatta bulunmuyorlar, tatlı sözler söylemiyorlar, eşim de aynı onlar gibi vs. Ne yazık ki bu tarz durumlarda kadınlar veya kız çocukları içlerinde erkeklere karşı bir nefret duyarlar ve soğuk davranırlar.