Çocuklar değerlidir

115 çocuk hamile kalıyor ama gittikleri hastane bunu gizliyor. Üstelik çocuk istismarını polise bildirme zorunluluğunu varken. Susmak bir suçu örtmek anlamına gelir yani suça iştiraktır. Hastane çalışanları susarak en az 115 çocuğun tecavüzünü onaylamış suça iştirak etmiş durumda. Acaba yaptıkları pespayeliğin, yaptıkları bu insanlık suçunun farkındalar mı? Bir kadın kendi oğlunu yani evladını internet’ten pedofillere

MERVE AKAL 26 Ocak 2018 TOPLUM-SAĞLIK

115 çocuk hamile kalıyor ama gittikleri hastane bunu gizliyor. Üstelik çocuk istismarını polise bildirme zorunluluğunu varken. Susmak bir suçu örtmek anlamına gelir yani suça iştiraktır. Hastane çalışanları susarak en az 115 çocuğun tecavüzünü onaylamış suça iştirak etmiş durumda. Acaba yaptıkları pespayeliğin, yaptıkları bu insanlık suçunun farkındalar mı?

Bir kadın kendi oğlunu yani evladını internet’ten pedofillere sunmuş. Almanya’da ki Türk bir bayandan bahsediyoruz. Polisler o çocuğun şimdiye kadar en ağır tacizlere maruz kaldığını söylüyor.

Hamburg’da bir adam pedofil istekleri sebebiyle terapiye başlıyor. Terapistin önerisi ise yüz kızartıcı: “Tayland’a git” Bu ne tür bir mantık? Tayland’da ki çocuk çocuk değil mi? O adam gerçekten Tayland’a gitmiş ve 13 yaşındaki bir çocukta sapık hayallerini gerçekleştirmiş. Şimdi Almanya’da dava edildi. Umarım adalet yerini bulur.

Ama terapiste ne demeli? Ne kanun bilmez bir insanmış? Yasalara hiç mi saygısı yok? İnsanlar içlerinden geçen her kötü isteğe kulak verse ne olur? Herkes istediği suçu işlese? İnsanın içinde bir canavar var. Bu canavarın ismi ister primitif duygular olsun ister nefis.

O canavar yasadışı insanlık dışı şeyler ister. Bunlar insanın hem kendisine hemde çevresine zarar verir. En geç mahkemenin önünde hesap verince kişi bunu anlar. Adamın terapisti bunları söyleseydi ne güzel olurdu. Terapisti adamı cesaretlendirseydi keşke içindeki canavar ile yüzleşmeye. Doğru ve gerekli olan bu değilmiydi? Ama bunun yerine terapist’de bir pedofili suçuna iştirak etti.

Bu olayları anlatırken insanın içinden özür dilemek geliyor. “Özür dilerim bunları anlatmak istemezdim” demek geliyor insanın içinden. Ama bu haksızlıkları konuşmazsak daha nice çocuk mağdur olacak. Zaten 700 bebek ve çocuk hapiste ve insanlar ses seda çıkarmıyor. Bütün bu çocuklar hayatlarının sonuna kadar yaşadıkları travmalardan etkilenecek biliyormusunuz?

Kız çocuklarını yadırgayanlar, çocuklara değer vermeyenler meydanı tacizcilere bırakıyor.

İster kız olsun, ister erkek olsun, çocuklar ve gençler değerliler, hem de çok değerliler. Bunu anlamak için anne veya baba olmak zorunda değiliz. Ebeveyn olmadanda çocuklara değer verilmeli. Sadece dünyaya bir çocuk geldiği için düşmanlıklar bitmeli. Dünyaya çocuk geldiği için savaşlar bitirilmeli. Çünkü buna değer.

Çünkü çocuklara düşmalık ve savaş duygularını yaşatmaya hakkımız yok. Evet çok idealist sözler gibi gelebilir. Ama herkes sevmediği bir insanı affedebilmeli. Çünkü çocuklar için buna değer. Herkes adım adım birilerini affetse dünya daha yaşanılır olur. Belki “Ama o kişi layık değil”, diyebiliriz. Bırakın kötü insanlar seviyeleri ile başbaşa kalsın. En azından düşmanlıktan vazgeçmeli. Belki en azından uzaklaşmalı, çünkü çocuk için buna değer.