Yine Eylül’e dayandı ömrümüz

Bir bir dökülen yaprakları ile sarar etrafımızı, biz henüz Yaz’a veda edememişken.

Serin ve yağmurlu havasının kasvetiyle, hüznü anımsatır birçoğumuza. Edebiyatımızda da şairlerin şiirlerine ilham olmuş ve satırlarında yer edinmiştir çoğu zaman.

Şairlerin mevsimine girerken, Eylül ayını Türk edebiyatının melankolik şairi Ümit Yaşar Oğuzcan ile selamlıyoruz.

Ben bir Eylül sen Haziran
Bir Eylül’dü başlayan içimde
Ağaçlar dökmüştü yapraklarını
Çimenler sararmıştı
Rengi solmuştu tüm çiçeklerin
Gökyüzünü kara bulutlar sarmıştı
Katar gidiyordu kuşlar uzaklara
Deli deli esiyordu rüzgar
Dağılmıştı yazdan kalan ne varsa
Yaşanmamış bir mevsim gibiydi bahar
Neydi o bir zamanlar
Sevmişliğim, sevilmişliğim.