HABER MERKEZİ – Ahmet Burhan’a, 70 yaşındaki babaannesi Gülsüm Ataç refakat ediyor. Ataç’la, 8 Şubat Cumartesi akşamı Düsseldorf Uluslararası Havalimanı’ndan doğrudan Adana’ya uçmadan önce konuştuk. Ahmet’in annesi Zekiye Betül Ataç’a pasaport verilmediği için tedavisinin 27 Şubat’ta başlayacak ikinci bölümünden önce Türkiye’ye gitmek zorunda kaldıklarını belirten babaanne Gülsüm Ataç, “Bu yolculuk onun için çok zor olacak”
Almanya’nın Köln kentindeki Immun Onkologisches Zentrum’daki kanser tedavisi için 20 Ocak’ta Antalya aktarmalı olarak Almanya’ya gelen ve bir iş insanının evinde torunuyla birlikte kalan Gülsüm Ataç, “Ben de, yanında kaldığımız aile de elinden geleni yaptı.
Fakat ne yaparsak yapalım anne baba sevgisini veremiyoruz, onların yerini tutmuyor. Ahmet geceleri uyuyamıyor, çok ağrısı oluyor. Sürekli, ‘Annemi istiyorum, babamı istiyorum’ diyor. Duysunlar artık sesimizi, bu çocuk kanser hastası ve annesinin babasının yanında olmasını istiyor” ifadelerini kullanıyor.
Türkiye’den gelirken annesinin, “Sen git, ben 15 güne kadar geleceğim” dediğini, gelmeyince Ahmet’in çok üzüldüğünü belirten babaanne Ataç, Ahmet’in, “Annem yanıma gelsin, Türkiye’ye iyileşmeden dönmeyelim babaanne!” dediğini söylüyor ve soruyor: “Neden kimse sesimizi duymuyor, bu çocuğun sesini duymuyor. Bunu bize yapanların çocukları yok mu, torunları yok mu?”
Ahmet’in babasının hapishanede, annesinin ve küçük kardeşinin Adana’da olduklarını, kendilerininse Almanya’da olduklarını söyleyen Gülsüm Ataç, “Küçük ve kendi halinde bir aileydik ama üçe dörde bölündük. Neden?” diyerek sözlerine şöyle devam ediyor:
“Tedaviye 15 gün ara verilince kalamadık Almanya’da. En büyük zorluk yemesi ve içmesi. Yemiyor, içmiyor. Tek başıma kaldıramıyorum. Bende de bel fıtığı var. Burada misafir olduğumuz ailedeki herkes yardım ediyor. Sağ olsunlar bize kapılarını açtılar, götürüp getiriyorlar. Ben yapamazdım zaten tek başıma. Ama Ahmet annesini istiyor.”
