HABER MERKEZİ – “Hayatımın en kötü gecesiydi.” Liz Carlson, Yeni Zelanda’da ücra bir kumsalda karaya vurmuş ve ölmek üzere olan 145 balinayı bulduğu anı bu sözlerle anlatıyor. ABD’li seyahat blogu yazarı, bu trajik görüntüyle karşı karşıya geldiğinde bir arkadaşıyla birlikte Rakiura veya Stewart Adası’nda beş günlük bir yürüyüş gezisindeydi. Normal koşullar altında pek kimsenin gelmediği bir
HABER MERKEZİ – “Hayatımın en kötü gecesiydi.” Liz Carlson, Yeni Zelanda’da ücra bir kumsalda karaya vurmuş ve ölmek üzere olan 145 balinayı bulduğu anı bu sözlerle anlatıyor.
ABD’li seyahat blogu yazarı, bu trajik görüntüyle karşı karşıya geldiğinde bir arkadaşıyla birlikte Rakiura veya Stewart Adası’nda beş günlük bir yürüyüş gezisindeydi.
Normal koşullar altında pek kimsenin gelmediği bir kumsalın güzel, uzun bir bölümü olabilecek bir nokta hayatta kalmak için çaresiz bir mücadelenin sahnesine dönüştü.
Suların çekildiği bir sırada karaya vuran yaklaşık 150 pilot balina yaşam mücadelesi veriyordu. Carlson BBC’ye yaptığı açıklamada, “Nutkum tutulmuştu. Güneşin batmasına yakın sahile geldik ve suyun sığ olduğu yerlerde bir şey gördük.
“Gördüklerimizin balina olduğunu fark ettik, elimizdekileri bırakıp, onlara doğru koştuk” dedi. Carlson, daha önce de doğal ortam içerisinde balina gördüğünü ancak “hiçbir şeyin kimseyi bu ana hazırlayamayacağını, çok korkunç olduğunu” söyledi.
İkili, bir şekilde yardım etmeye ve balinaları yeniden derin sulara itmeye çalıştı. “Ancak hemen aslında yapabileceğimiz hiçbir şey olmadığını fark ettik. Çok büyüktüler.
“En kötüsü elden bir şeyin gelmemesi. Çığlık atıyorlar, birbirleriyle konuşuyor ve sesler çıkartıyorlardı. Onlara yardım etmek mümkün değildi” dedi. Balinaları fark edince etraflarına bakındılar ancak kimseyi göremediler. Üstelik cep telefonu da çekmiyordu.
Yaklaşık 15 kilometre mesafede çevrecilerin kullandığı bir kulübe olduğunu biliyorlardı. Burada telsiz olduğunu ve bunu kullanarak yardım isteyebileceklerini umdular.
