İran’dan gelen son haberler karşısında şok olduğunu belirten Richard Branson, gözaltında öldürülen Mahsa Amini hakkında önemli açıklamalar yaptı. Açıklama şöyle: Pek çok kişi gibi ben de İran’dan gelen son haberler karşısında şok oldum. İran’ın Kürdistan eyaletinden Tahran’ı ziyaret eden 22 yaşındaki bir kadın olan Mahsa Amini, ülkenin kötü şöhretli ”ahlak polisi” tarafından başını örtmediği için
Açıklama şöyle:
Pek çok kişi gibi ben de İran’dan gelen son haberler karşısında şok oldum. İran’ın Kürdistan eyaletinden Tahran’ı ziyaret eden 22 yaşındaki bir kadın olan Mahsa Amini, ülkenin kötü şöhretli ”ahlak polisi” tarafından başını örtmediği için gözaltına alındıktan sonra polis nezaretinde öldü.
Güvenilir hesaplar, Mahsa’nın ölümünün polisin elinde gördüğü dayak ve tacizin sonucu olduğunu gösteriyor. Buna karşılık, İranlı yetkililer aceleyle olayı örtbas etmeye çalıştı ve kadının ölüm nedeni hakkında oldukça mantıksız açıklamalarda bulundu. Ancak haberler hızla yayıldı. 2009’da İran’ı sarsan halk ayaklanmasından bu yana görülmeyen bir halk protestoları dalgasına yol açtı.
Polisin kadınlara yönelik bir başka vahşetine yönelik öfke anlaşılabilir ve protestoların ön saflarında başörtülerini ve saçlarını kesen birçok cesur kadına saygı duymaktan başka bir şey yapamıyorum. Ancak gösteriler çok daha derinlere inen bir hayal kırıklığından bahsediyor. Bazı tahminlere göre, nüfusunun yüzde 60’ından fazlasının 30 yaşın altında olduğu bir ülkede, yönetilenler ile onları yönetenler arasındaki uçurum var.
Fırsatlar ve kişisel özgürlükler arayan bütün bir nesil, halkının umutları ve özlemleriyle bağlantısız bir rejim tarafından zincire vurulmasa bile terk edilmiş hissediyor. Genç İranlılar hayatlarının neredeyse her yönünü kontrol eden iç karartıcı bir teokrasiden bıkmış olmakla kalmıyorlar, aynı zamanda yolsuzluk ve beceriksizlikle gölgelenen bir sisteme karşı ayaklanıyorlar.
Tahran sokaklarında ve başka yerlerde ifade edilen duygular yeni değil. Ülkeyi Şah Rıza Pehlevi’den ve onun nefret edilen rejiminden kurtarmak için bir devrim olarak başlayan şey, sonunda otokratik bir monarşinin yerini acımasız bir teokrasi alarak, iktidarın demokratik bir şekilde devredilmesini umut eden pek çok kişinin hayallerini (ve hayatlarına mal olan) ezdi. 1979. Şimdi, 43 yıl sonra, İranlıların çoğu, çok az kişinin alenen söylemek istediği şeyi biliyor olabilir: Molla rejimi onarılamayacak kadar kırıldı.
Ne yazık ki, İranlı liderler duruma tepki olarak gerçek, tanıdık renklerini gösteriyorlar. Son günlerde tamamen öngörülebilir ağır bir baskı başladığından daha fazla insan öldü. Denenmiş ve test edilmiş prosedüre göre, iletişim kanalları kapatılıyor. Önümüzdeki günler, ortaya çıkan bu özgürlük ve reform hareketini yabancı provokatörlerin işi olarak kınayan rejim destekçilerinin tipik kitlesel gösterilerinin yanı sıra daha fazla polis vahşeti, tutuklamalar ve büyük olasılıkla daha fazla ölüm getirecek.
Hepsine protesto seslerini dinlemeleri ve duvardaki yazıları okumaları tavsiye edilir. Sadece 80 milyon insanı bu kadar uzun süre ezebilirsin. İranlılar özgür olmak istiyorlarsa özgür olacaklar. Dünyanın gözü İran’da. Sokağa çıkan genç nesil İran’ın geleceğidir.
