Yalan dünya

Ok yaydan ayrılıp hedefi buluncaya kadar nerelerden geçer? Aradaki mesafenin 30, 50, 70 veya 90 metre olmasından söz etmiyorum.

Bu hat üzerindeki durakları merak ediyorum. Tamam ok çok hızlı hareket ediyor ama sonuç olarak gözle görülemeyecek kadar küçük zaman birimlerinde, ölçülemeyecek denli çok noktaya uğruyor. Biz sadece olayın başına sonuna dikkat ediyoruz. Havada süzülen okun yaşamı sandığımızdan çok daha uzun ve yoğun aslında.

Bulunduğu zamanın ve mekânın sonsuz bilgisini taşıyor. Yani yayı geren ve oku serbest bırakan elin arzusu yerine getirilmiyor yalnız. Şuradan kalkıp buraya saplanan okun kendine has bir yaşamı var. Hatta bir ok değil, kaç duraktan geçiyorsa o kadar çok okun varlığı söz konusu.

Kayda alınamayan duraklar arasındaki farklar olağanüstü minik olsa da gerçek bu neden? Çünkü okun hareketiyle birlikte her şey değişmekte ve ok da bu değişimden payını almakta. Öte yandan okun öptüğü zaman ve mekân parçacıkları bir kereye mahsus, tekrarlanamaz nitelikte sabitler
olarak kabul edilebilir.

Bu da bizi felsefenin meşhur ok paradoksuna götürüyor. Deniyor ki aslında ok her biri durağan olan noktalarda mantık gereği hareket edemez. Buradan çoğulluğun ve hızın bir yanılsama olduğu sonucunu çıkarıyorlar. Peki öyleyse nihayetinde yaydan fırlayıp hedefe saplanan nedir?

Eğer ok, yokluğun kılık değiştirmiş hali ise biz neci oluyoruz?

Biz de hareket etmiyoruz, bizimle beraber her şey yerinde sayıyor o zaman. Belki de bir doğup bir batıyor.

Yok; durağan olan nasıl doğup batar?

Kafayı yemeden önce, olayı arabeske bağlayalım, “yalan dünya her şey bomboş” diye şarkı söyleyelim