Dünya dönüyor, yıldızlar, gezegenler, atom çekirdeğinin etrafındaki dönüş… Cümle varlık dönüyor. İşte semahta bu dönüşün insandaki yansımasından başka bir şey değildir. Semah; varoluşun, aşk hali ile kişide meydan gelmesi, açığa çıkmasıdır. Semah; inananların miracı, göğe yükselmesi, başka bir boyuta yani zahirden batına geçmesidir. Bu akşam delilimi uyandırıp duamı ettikten sonra ayağa kalkıp dara durdum. Sonrasında
Dünya dönüyor, yıldızlar, gezegenler, atom çekirdeğinin etrafındaki dönüş…
Cümle varlık dönüyor.
İşte semahta bu dönüşün insandaki yansımasından başka bir şey değildir.
Semah; varoluşun, aşk hali ile kişide meydan gelmesi, açığa çıkmasıdır.
Semah; inananların miracı, göğe yükselmesi, başka bir boyuta yani zahirden batına geçmesidir.
Bu akşam delilimi uyandırıp duamı ettikten sonra ayağa kalkıp dara durdum.
Sonrasında ise delilin aydınlattığı gönlümün evreninde, tıpkı makro evren gibi semah dönmeye başladım.
Figürlerimin belli bir düzende olması, estetik bir mana taşıması beni çok alakadar etmiyordu.
Gözlerim kapalı, duyumsayarak varlığı, birleşerek cümle varlıkla, açarak hakikate gözlerimi semah dönmek…
Bu dönüş kendime varıştır, ilk enerjinin maddeye dönüşmesi… ilk an’a ulaşıp cümle varlığın (hakikatin) tümüne ulaşmak, olmak…
Tüyden daha hafifim şu an, bir o kadar da aşkın o tüm boyutlarıyla yaşanmasından dolayı cümle kainatı sırtına almışcasına ağır…
Durmak istiyorsun, namümkün durmak, kainatın durması mümkün olmadığı gibi.
Yürek kabardıkça kabarıyor, coştukça coşuyor, kendi tensel varlığını aşıyor, zahiri geride bırakıp batına yol alıyor, ilk başlangınca…
Hayır, hayır, burası ilk başlangıcında ötesi, burası Bezm-i Elest, burası Kal-u Bela, burası tüm nurların yegane nur ile yek olduğu yer/an.
Hayy, Hakk, Hu… yüreğimden dilime yansıyıp ses oluyor…
