Bizim derin yaralarımız ayaz da donar; Az sabret sevgili! Şiire katayım annem’den emdiğin sütü; Bahara yeşerecek beyaz umutlarımız var!
Bizim derin yaralarımız ayaz da donar;
Az sabret sevgili!
Şiire katayım annem’den emdiğin sütü;
Bahara yeşerecek beyaz umutlarımız var!
Bizim derin yaralarımız ayaz da donar;
Sıkı bastır yüreğini göğüsüne;
Gördüğün o rüya yalan,
baktığın o resim eski;
Sana sadık değildi bütün aynalar.
Bizim derin yaralarımız ayaz da donar;
Boynunu asma öyle ince iplere?
Ölüm dokunmasın kader çizgilerine;
Yadıma, yâd ettiğin yedi renk solar.
Bizim derin hüzünlerimiz; hep bu aylar da donar.
Dalına aşık kuşlar, garp’ın duvarlarına konar;
Sen de güz, ben diyeyim son- bahar!
Bundan böyle yaşasak ne?ölsek ne?
Bir ahımı almaya gör!
Şakağından başlar beyazlar,
Ağustos’ta İzmir’e dahi kar yağar.…
Zeynep Şimşek
