Hayatımızda 6 sigma

Yeni bir ortama girdiğimde sanki kendimi bir savaşın içinde bulurum. Kendimi tanıtmaya çalıştığımı düşünmekte iken muhataplarımın da anlamsız ve gereksiz bir şekilde kendilerini savunmaya çalıştıklarını görürüm. Bilmem siz de direkt-endirekt böyle bir çatışma içinde olduğunuzu hissettiniz mi ?

Aslında insanların tanışmaları önemlidir. Neyi bilirler, neyi bilmezler, hassasiyetleri nelerdir, hangi kavramlara ne gibi anlamlar yüklerler, hayat onlar için ne ifade eder… bilinmeli.

İnsanlar ile olan iletişimimiz bir selam ile sınırlı kalacak ise, hiçbir şeyin önemi yoktur, selam der geçeriz, ikram ederiz, hal hatır sorarız, bir derece yardım da ederiz, ama o kadar.

Bu arada “İnsanlar ile olan iletişimimiz bir selam ile sınırlı kalacak ise” ifademde dostlara serzeniş bulunmaktadır. Yoksa hiç bir kimse ile bir selamlık iletişim taraftarı değilim. Bir grup ile bir şeyi gerçekleştirmek istiyorsak, bir kaç insan bir arada yaşayacak isek, ortak bir hedefe doğru yürüyecek isek, birbirimizi anlamak önemli.

6 Sigma üretimde kalite yönetim sistemi ile tanışmıştım. Bu yöntem ile milyon üretimde 3 hataya kadar düşülebiliyordu.

Esprisi şu,
-İlgili bireyin bir projesi sürekli aynı şekilde yapması,
-Gruba dahil tüm bireylerin aynı projesi aynı şekilde yapması,
bu sistemin eğitimini alırken yönetimde 6 sigmadan bahsedildiğinde ilk aşamada anlamamış ve şaşırmıştım.

Yönetimde 6 sigma nasıl olur ?

Daha sonra yaşadığım bir takım tecrübeler sonucunda anladım ki, yönetimde ve hatta hayatımızda 6 sigmaya ihtiyacımız var.
Burada sanki herkesin standart bir insan olmasını ister gibi bir noktaya geldiğimi farkettim. Böyle bir şey midir kastettiğim diye şöyle bir düşündüm. Cevabım hem evet, hem de hayır oldu.Öncelikle standart olmak bireyin kendisi için alacağı bir karardır. Ve standardin içeriği önemlidir.

Bir birey düşünelim ki, düşünceleri, duyguları, hareketleri, mantığı, ilmi kendi aralarında tutarsız, söylemleri ve davranışları zaman ve mekân içinde değişebilmekte. Ne diyebiliriz ki, mutlu olabilir mi, yapmak istediklerini gerçekleötärebilir mi, dostlardan yardım görebilir mi, dostu olabilir mi ?
İnanmak ama inanmaz gibi konuşmak ve yaşamak bu anlamda örnek olarak verilebilir. Elfaz-ı küfrü biliriz mesela. Bazen geçmiş olayları değerlendirirken, öyle olmasa idi böyle olmazdı derken buluruz kendimizi. Ehli Sünnet’in kader inancına ters olduğu halde, laf olsun, sohbet olsun, belki de ben dediydim, bildiydim mantığı ile.

Kültürümüzde bir standart olacak ise, herkesi anlamaya çalışmak, farklı düşünebileceklerini kabul etmek, herkese saygı göstermek, değer vermek olabilir mesela…

Ama herkes yapmayacak, yapamayacak, belki daha ilginç olanı yaptığını sanacak, belki 3-5 kişinin yapması yetecek, yapanlar ümit olacak, yol olacak, toplumu sürükleyecek,

Allah rahmetiyle hükmünü verecek…

Sedat İlhan