REMZİ KAPTAN
19 Şubat 2025
BLOG
Kaçımız hayallerine ihanet edip sıradanlığın ve vasatlığın girdabında kayboluyoruz?
Kaçımız verili olanı reddediyor, çemberin dışına çıkıyor, kaçımız bize dayatılanı kabul ediyor ve öylece yaşıyoruz ,yaşamadığımız/yaşayamadığımız hayatımızı?
İnsanı insan eden hayalleridir.
İnsanı yaşamın anlamına, varoluşun cevabına götürecek olan hayalleridir.
Bir insanın daha hayalleri yoksa, o kimsenin umudu, sevinci, aşkı ve yaşama isteği de kalmamıştır.
İnsanlık gelişmişse, varoluşa cevap veriyorsa, yaşamsal sorunlarını çözmede, bilimsel gelişmelerde ilerlemişse hepsi hayalleri olan kimselerin sayesindedir.
Yine sanatta, kültürde ve sporda bunca ilerlemişlik ve başarı varsa hayalleri olan ve her zorluğa rağmen hayallerinin peşi sıra koşan, her bedeli göze alıp ödeyenlerin sayesinde olmuştur.
İnsanların geneli hayallerine belli bir yaştan sonra çizgi çeker.
Hatta bazıları o kadar ileri gider ki kurdukları hayalleri için suçluluk duyar ve utanır bundan.
Oysa yaşamak demek umut, aşk ve elbette bunları tamamlayan hayal demekti.
Hayal kurmak gerçekleşmesi imkansız olan bir takım maddi hesaplar değildir.
(Ki bu arada imkansız diye bir şey var mı?
Yoksa her şey imkan dahilinde mi?)
Hayal kurmak ve gerçekleşene dek onların peşinden gitmek…
Son nefese kadar onun çabası, çalışması ve mücadelesi içerisinde olmak.
Zannımca bir kişi hayallerine ihanet etmiş, umutlarını yitirmiş, aşkını kaybetmişse; hayat ona iyi bir şamar vurarak cezalandırır.
Her kim ki hayallerinin peşi sıra koşmuşsa, umutlarını koru
