Güzelliklere vesile olmak!

Doğup büyüdüğüm topraklar genç bir delikanlı iken, Sovyetler Birliği’nin kurulması ile onun bir parçası geline gelmişti. Ömrünün yetmiş yılı bu rejim altında geçti.

Hristiyanlık, Müslümanlık ve her türlü dini inancı yok etmeyi hedefleyen bu rejimde gönül dünyasında inancını canlı tutmayı, hayata umut ve azimle bakabilmeyi sürdürebilmişti.

Demirperdenin aralanması ile birlikte yetmiş yıldır ayrı düştükleri soydaşları ile tanışmak ve yapabilecekleri bir destek olup olmadığını anlamak için bir grup samimi insan yollara düşmüşlerdi.

Vardıkları bir şehirde adını duydukları yaşlı bir zatı ziyaret etmek için yolları bir köye uzandı. Köyün girişinde bir kişiye bu zatı sorduklarında, ben onun oğluyum ve sizi bekliyorum, buyrun sizi götüreyim cevabını aldıklarında şaşkına dönüyorlar.

Eve vardıklarında tanışma faslından sonra doksan dört yaşındaki zat anlatmaya başlıyor. Bu sabaha karşı peygamberimizi rüyamda gördüm. Bugün benim yakınlarım seni ziyarete gelecekler. Onlara güzel bir ev sahipliği yap dedi.
Bu rüyanın heyacanı ile uyandığında, misafirler için kazanlar ocağa konuyor, yemekler pişiriliyor. Oğlunu da köy girişine göndererek, misafirlerimiz gelecek karşıla onları diyor.

Gelenler dinledikleri karşısında tarifsiz duygular yaşıyorlar. Derinden etkileniyorlar. Duyup şahit oldukları bu sözler çıktıkları yolda yeni adımlar atmalarında, tanışmalarda, hem hal olmalarda olağanüstü teşvik edici bir rol oynuyor.

Bir yanda ömrünün yetmiş yılı baskıcı bir sistemde geçmesine rağmen, gönül dünyasını, umutlarını canlı tutmuş, çalışıp çabalamış bir insan. Diğer yanda kendilerine ihtiyaç duyulacağı anda yollara düşen gönül erleri.

Ne kadar değerli özellikler ki bunlar, Peygamberleri haberdar ediliyor bu güzelliklerden.

Genç ya da yaşlı, kadın ya da erkek emsali samimi insanlar bugün de, gelecekte de kim bilir ne güzelliklere vesile olmaya devam edecekler.