Günler baharı soluklarken bahar geliyor her yere

Gönülden inanmış, samimi bir ruhun, bahar kokularını taşıyan, günler baharı soluklarken, kışın karları altında biten ve cemrelerin düşüp, havaların ısınmaya durması ile birlikte yamaçlarımız da, göz göz, domur domur boy veren bahar çiçeklerinin şarkısını dile getiriyor.

Günler baharı soluklarken, kapalı kapıların bir bir aralandığı, tarihi yarılmaların, art arda ortaya çıktığı, buz tutmuş asırlık düşüncelerin, peşi peşine delindiği bir zaman da,  bir kere daha yenilenme sathı maline giren dünya ya, ışık düşünüyor.

Bahar geliyor her yere, yüzümüze vuran bu en sert rüzgarlar estikçe, bahara dair müjdeler taşıyor bize.

Üşüdükçe, daha çok ısınıyor içimiz. Zulüm arttıkça, daha çok artıyor ümidimiz. Güneş balçıkla sıvandıkça, daha bir parlıyor gözlerimiz. Çünkü biliyoruz ki, yalnız bir yere değil dünyaya bahar geliyor.

Söz sultanının dediği gibi, her bahar, bir kışın bağrında mayalanır. Çiçekler tipiyle, boranla, savaşa savaşa yol alır. Ve tohumlar taşı-toprağı delerek gün yüzüne çıkarlar. Beklenen bahar çok yakın, ama biz baharın gelmesini değil, kışın bitmesini bekliyoruz. Çünkü bizler bahara değil, aslında kışa talibiz. Tohumlar gibi çatlamanın, çiçekler gibi kendimizi feda etmenin derdindeyiz.

Zemheriler bütün nefesleriyle estiğin de, yüzümüzün gülmesi ondan. Karakış var gücüyle bastırdığında, çıra gibi yanmamız ondan.

Biz yanacağız ki karlar erisin, biz çatlayacağız ki, dünyanın dört bir yanına çiçekler serpilsin. Sanmasınlar ki yarınlardan ümidimiz yok, zira biz ümidin çocukları biliriz ki, karanlık bastırdıysa, güneşin doğmasına yalnızca bir an vardır. Sancılar artıysa, doğum vakti yakındır. Önümüze sıra sıra engeller çıktıysa, yürümenin değil artık koşmanın zamanıdır.

Gülümseyin ey güzel insanlar,  kış dediğin baharın habercisidir ancak. Gülümse, çünkü bu günlerde geçecek. Ve yalnız bir yere değil dünyaya bahar gelecek.