Dört emir

Emrin umurumdadır Rab!
Lakin kanatlarım kırık
Kat kat uçurumlardan düşünüyorum
Korkuyorum
Güpegündüz yollarda
Alçı bir atın üstünde
dört nala koşuyorum.

Emrin umurumdadır Rab!
Umutlarım yırtık
Tek tek gözyaşımla yapıştırıyorum
Aklım yedi kat semalar’da
Gövdemi
Ölüme az az alıştırıyorum.

Emrin umurumdadır Rab!
Lakin
Harflerim eski
Bütün sözler ağızlarda güvenendi
Ellerim sadece sana yöneldi
Ayaklarım dünyaya battıkça üşüyorum.

Emrin umurumdadır Rab!
Lakin
Yoruldukça kendime küsüyorum
İyiyi kötüyü nerden bileyim
Kendimi ince eleklerden
Sık dokuyup bolca süzüyorum.

Zeynep Şimşek