Cimrilik bir hastalıktır

Bence, cimrilik bir hastalıktır. Psikolaglar bile, cimriliğin bir hastalık olduğunun kanısında. Bırakın insanları, Allah bile cimrileri sevmez.

Peki nasıl oluyor da milyonlarca insan cimri olabiliyor?

Öncelikle şunu ayırt etmemiz gerekiyor: ”Cimri, tutumlu, cömert ve savurgan” tipte insanlar vardır. Cimri, benim gözümde, en temel ihtiyaçlara bile para harcamayıp, parası olduğu halde, yiyecek ve içeklerden bile kısan ve parayı aşırı sevip bir kuruşa on takla atan kişidir. Bununla birlikte, insanlardan ziyade, paraya daha çok değer verir. Onun için cimrilere sıcak bakmıyorum. Benim insanlardan bir beklentim veya çıkarım olduğu için değil, ben almaktan çok vermesini seven ve paylaşmayı çok önemseyen bir insanım.

Üç günlük ömrümüzde yemeği ve içmeyi bile kısıtlayıp, sırf para biriktirip, yer yurt almak, bence ahmaklıktır. Çünkü herkesin de bildiği gibi, bu dünyadan göçüp gittiğimizde, hiç bir şeyi beraberinde götürmüyeceğiz. Tabiiki insan kendini ve sevdiklerini aşırı kısıtlamadan, zor günler için biraz para biriktirse veya bir ev, bir araba alabilse, iyi olur. Neticide hayatın çeşitli evreleri olduğu gibi, zor bir hayat çemberden geçtiğimiz dönemlerde oluyor.

Onun için temkinli olmakta fayda var, fakat adeta paraya tapmak ve yeryurt alma hırsına kapılıp her şeyden kısmak bir hastalıktır, bence. Bu kısa ömrümüzde biraz da hayatın tadını çıkarmak gerekir. Eğer hayatı paylaşıyorsak, parayı da paylaşmalıyız. Örneğin sevdiğimiz bir insanı yemeğe, sinemaya davet etmek veya güzel bir hediye almak çok güzel bir jest değilmi? Edindiğim tecrübelerden ve okuduklarımdan yola çıkarak, şunu tespit ettim: Cimrilerin çoğu almasını çok seviyor fakat vermesini hiç sevmiyor ve bilmiyor da.

Oysa almasını seven ve bilen, vermesinide sevmeli ve bilmeli, aksi taktirde başkalarını kullanmaktır, bu da itici bir davranıştır. Ne kimseyi kullanmalı, nede kimsenin kendisini kullanmasına izin vermeli. Önemli olan hayatta dengeyi sağlamaktır: ‘Her şeyin aşırısı zarardır.’